Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου. Έξι προσφυγόπουλα από τη δομή ασυνόδευτων ανηλίκων Νεφέλη 1 του Κοινωνικού ΕΚΑΒ επισκέπτονται το ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο. Ο ενθουσιασμός των παιδιών δεν περιγράφεται. Τους εντυπωσιάζει ο ναός, η φύση, το μαγευτικό τοπίο και συνεχώς κάνουν ερωτήσεις, εντυπωσιάζονται και αφουγκράζονται τις ιστορίες της μυθολογίας που τους διηγούμαστε. Φωτογραφίζονται με φόντο τον αρχαίο ναό και απολαμβάνουν εμφανώς τη στιγμή.
Και έρχεται η ώρα της αποχώρησης.
Όπως συνηθίζεται σε κάθε εκπαιδευτική εξόρμηση, η ομάδα κάνει μια στάση για ένα μικρό γεύμα, πριν ξαναπάρει το δρόμο της επιστροφής προς τον Πειραιά, όπου στεγάζεται η δομή. Εκεί όμως γίνεται κάτι απρόβλεπτο και πολύ συγκινητικό. Καθόμαστε σε μια μικρή ταβέρνα όπου τα παιδιά έχουν παραγγείλειένα χυμό. Μια οικογένεια στο διπλανό τραπέζι δείχνει ενδιαφέρον για την ομάδα μας. Μας κοιτάνε, απορούν και η αλήθεια είναι ότι είμαστε συνηθισμένοι σε κάτι τέτοιο, κάθε φορά που πάμε εκδρομή. Η πολυμορφία της ομάδας μας τραβάει συχνά τα βλέμματα και όχι πάντα με καλή διάθεση. Έχουμε βιώσει απόρριψη και απομάκρυνση από τους γύρω μας. Αυτή τη φορά όμως δεν είναι έτσι…
Μας πλησιάζουν, θέλουν να μάθουν για τα παιδιά. Η στάση τους και μόνο εκφράζει συμπόνια και συμπάθεια. Ο κ. Γ. γιορτάζει τα εβδομηκοστά γενέθλιά του. Μιλάει στα παιδιά και φωνάζει κοντά το εγγονάκι του. Κι εκεί ξεδιπλώνεται το ομορφότερο σκηνικό. Τα παιδιά ξεκινούν να παίζουν, μια αυθόρμητη φιλικότητα φέρνει όλους μας πιο κοντά.
Ο κ. Γ. συγκινημένος νιώθει ότι αυτή η συνάντηση δεν είναι τυχαία. Είναι ένα δώρο για τα γενέθλια του. Κερνάει όλα τα παιδιά της δομής φαγητό, αναψυκτικό και παγωτό. Μας καλούν στο τραπέζι τους και θέλουν να μάθουν την ιστορία κάθε παιδιού. Θέλουν να μάθουν για την οργάνωση, να βοηθήσουν με όποιο τρόπο μπορούν. «Όποτε μας χρειαστείτε είμαστε εδώ. Να μας πάρετε τηλέφωνο. Να έρθετε στο σπίτι μας να μαγειρέψουμε στα παιδιά. Να καθίσουμε όλοι μαζί στην αυλή και να παίξουν τα αγόρια με τα εγγόνια μας… Αλήθεια σας το λέμε… Είμαστε εδώ για ό,τι χρειαστείτε… Δεν θα σας ξεχάσουμε. Αυτό ήταν σημάδι απ’ το Θεό».
Όλοι εμείς σαστισμένοι… Συγκινημένοι δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι μια τόσο θερμή αγκαλιά μας περίμενε σε ένα τυχαίο σημείο. Είναι αυτές οι στιγμές που μας δίνουν ελπίδα. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που μας υπενθυμίζουν ότι στη χώρα μας δεν υπάρχουν μόνο οι μίζεροι, ξενοφοβικοί των Καμένων Βούρλων. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που αγαπάνε όλα τα παιδιά του κόσμου και μας δίνουν πίστη και ελπίδα για την χώρα μας και για το μέλλον!
ΥΓ. Ο κ. … και η κ. … ήρθαν πράγματι να μας επισπεφθούν λίγες μέρες αργότερα. Μας φέρανε παιδικά ρούχα. Η αρχαία αρετή της φιλοξενίας ζει και στη σύγχρονη Ελλάδα.
*Εκπαιδευτικός – Δομή Νεφέλη 1 του Κοινωνικού ΕΚΑΒ
Πηγή: efsyn.gr